Hoe zuiver zingt de nachtegaal in alle streken,
die niet of nog niet helemaal zijn doodgecultiveerd.
Een liefelijker lentetaal kan niemand spreken,
al was hij nog zo op en top deskundig en geleerd.

Waar hij zijn stem laat horen, van nabij of uit de verte,
is heel de wijde omtrek daarvan letterlijk vervuld.
De afgestomptste oren worden plotseling alerte.
Het is alsof er iets van een mysterie wordt onthuld.
En wil je niet naar bed, is dat de nachtegaal zijn schuld.

Hoe helder fluit de leeuwerik over de velden.
Misschien wat minder talrijk dan in de verleden tijd.
Toch doet hij ieder ogenblik zich krachtig gelden
en proclameert met blij geluid de lente wijd en zijd.

En mocht je op een middag door de groene weiden lopen,
niet eens zo ver verwijderd van het menselijk tumult,
dan zet je daar onmiddellijk je hele hart voor open,
zelfs als je het niet willen zou, je moet wel en je zult.
En wil je niet naar huis, is dat de nachtegaal zijn schuld.

De mussen en de spreeuwen dan, alom aanwezig,
al hebben ze geen nachtegaals- of leeuwerikstalent,
toch word je er plezierig van, zo zijn ze bezig.
Tenzij je onverhoopt misschien een echte kniezer bent.

Zelfs als de hele hemel met een wolkenvacht bedekt is,
als het lijkt of heel het lentefeest compleet is ingestort,
dan nog zingt ieder vogeltje zo mooi als het gebekt is
als onmiskenbaar teken dat het toch weer zomer wordt.
Wie alles zien en horen wil, komt zeker tijd tekort.