Dit is het liedje van het leven,
dat altijd in ons heen-en-weert,
dat als een nooit verklaard gegeven
de mens voortdurend occupeert.
Met zijn oneindig veel coupletten,
die nu eens lang zijn, dan weer kort
en zijn oneindig veel facetten,
waaruit je soms geen wijs meer wordt.

Het is het lied van al de vragen,
die veelal niet oplosbaar zijn.
Het is het lied van blijde dagen
en van tragedies groot en klein,
waarin je alles kunt ontmoeten,
van hoge vlucht tot diepe val,
waarvan eenieder op zijn route
zijn eigen aandeel krijgen zal.

Het is het lied van de gegoeden
voor wie de honger nooit bestond
en van miljoenen ondervoeden
en van soldaten aan het front,
van het bedrog en de intrige,
van het verraad op elk terrein
en van de baby’s in hun wiegen,
die nog niet weten waar ze zijn.

Het is het lied van al de zaken,
waardoor ons leven wordt bepaald.
Er is nog zoveel af te maken,
er moet nog zoveel afbetaald.
Er zijn nog schepen vol met scherven,
die moeten allemaal gelijmd.
En op de dag dat ik zal sterven,
is er nog zoveel ongerijmd.