Gieleke de goochelaar
goochelt alles in- en op- en uit- en aanelkaar:
uit de hoed van tante Jo
grist hij zo de ruiker bloemen,
die ze net op dat moment het liefst wou hebben.
Uit de broekzak van oom Ko
haalt hij, om maar iets te noemen,
een Chinees stuk porselein en een spin compleet met webben.
En een thermosfles vol thee,
één, twee, wat een idee.

Gieleke de goochelaar
goochelt alles in- en op- en uit- en aanelkaar:
voor de angstigen van ziel
weet hij zonder iets te zeggen
elke zucht en elke twijfel te verjagen.
Voor de eeuwige schlemiel
die het altijd af moet leggen,
schept hij zomaar een dozijn mooie kansen om te slagen.
En een dikke portemonnee,
één, twee, wat een idee,
voor de brave nachtportier,
drie, vier, wat een plezier.

Gieleke de goochelaar
goochelt alles in- en op- en uit- en aanelkaar:
voor de man die in de trein
niemand heeft om mee te praten
zet hij zomaar ongevraagd de liefste fee neer.
Voor de arme kapitein
en zijn arme troep soldaten
is er plotseling geen bevel, respectievelijk geen corvee meer.
En de wind van overzee,
één, twee, wat een idee,
is op weg van daar naar hier,
drie, vier, wat een plezier,
regelrecht naar jouw adres,
vijf, zes, wat een succes.

Gieleke de goochelaar
goochelt alles in- en op- en uit- en aanelkaar:
hoe hardnekkig ook de mist,
hij vindt altijd wel een gaatje
waar de zon zo af en toe doorheen kan prikken.
En de ergste fatalist
ziet opeens het gouden draadje,
waarmee hij te zijner tijd het geluk zal kunnen strikken.
Met biscuitjes bij de thee,
één, twee, wat een idee,
en een liedje, tierelier,
drie, vier, wat een plezier,
geef de baby maar de fles,
vijf, zes, wat een succes,
tot je een keer te veel verwacht,
zeven, acht, had je gedacht!