Heel even voordat Dolf de ogen sloot
bulderde er een straaljager voorbij.
Of het hem pijn deed, reageerde hij.
Toen was hij dood.

Ze hebben hem gekist, welja, rust zacht.
En na drie dagen slap gecondoleer
is hij met veel te duur betaalde eer
naar het graf gebracht.

Zijn onvolmaakte ziel mocht niettemin
middels een dosis welgemeende spijt
en heel veel goddelijke barmhartigheid
de hemel in.

Eerst tobde hij daar: 'Gut, zou dat het nou zijn?
Altijd en eeuwig amen zonder end?'
Maar eenmaal aangepast en goed gewend
vond hij het fijn.

De graad van zijn geluk is nu vrij hoog,
maar ergens houdt hij toch een vreemde tic,
omdat in zijn beslissendst ogenblik
die jager vloog.