Hij blaast in de wolken, hij blaast in de bomen,
hij blaast in het stof van de mensenstraat.
En niemand weet waar hij vandaan is gekomen
en niemand weet waar hij te rusten gaat.

Hij klappert de ramen en flappert de doeken
en waait de gedachten naar overal.
En niemand weet hoe hij zijn wegen moet zoeken
en niemand weet waar hij ze vinden zal.

Hij kent de verhalen van eeuwen geleden,
die niemand met woorden vertalen kan,
van jaren van strijd en seizoenen van vrede,
verhalen die niemand herhalen kan.

Hij fluistert de namen van mensen en dingen,
die langer dan lang reeds vergeten zijn.
Hij weet de geheimen die vogels bezingen
en die met geen maten te meten zijn.

Hij blaast in de wolken, hij blaast in de bomen.
hij blaast in het water en het bootje vaart.
En nooit heeft het zoeken een einde genomen
en nooit zijn de vragen totaal verklaard.