In een verbazend groot kasteel
woonde een hele rijke freule
met honderdtien man personeel
en met een tuin van hier naar Keulen.

Iedere lente zaten daar
duizenden vogels blij te fluiten.
Duizenden vogels bij elkaar,
dat er je oren haast van tuiten.

En was het 's winters koud en guur,
hoefde de freule niets te ontberen,
want ze had volop licht en vuur
en kasten vol met warme kleren.

Als ze maar wenkte met haar hand,
knikten en renden haar bedienden.
En alle rijken van het land
waren met haar de beste vrienden.

Iedereen dacht, van groot tot klein:
'Freule hoeft nergens iets te vrezen,
freule hoeft nooit bedroefd te zijn,
freule zal best gelukkig wezen.'

Zo dachten allen in het rond,
ook alle knechten en lakeien.
Enkel haar kater en haar hond
hoorden haar 's nachts soms zachtjes schreien.

Zijn alle mensen, jong en oud,
nog zo inschikkelijk en oplettend,
maar als er niemand van je houdt,
ben je alleen en da's ontzettend.