De boom zei tot de boompjes:
‘Ga slapen, zoet en zacht.
Het is tijd voor lieve droompjes,
zo aanstonds valt de nacht.’
De kleine boompjes deden
onmiddellijk moeders zin:
ze zegden hun gebeden
en sliepen weldra in.
Toen kwamen schone dromen
als engelen uit de lucht:
de boompjes werden bomen
en droegen volop vrucht.

Hun stammen recht en krachtig,
hun wortels welgeplant,
hun kruinen breed en machtig:
de schoonsten van het land.
En duizend vogels bouwden
hun nestjes tussen het groen.
Die minden en die trouwden,
gelijk het vogels doen.
En Moeder Aarde draaide,
gestadig draaide zij,
tot alle hanen kraaiden.
Toen was de droom voorbij.

De boom zei tot de boompjes:
‘Ontwaakt en weest bereid.
Hoe anders dan in droompjes
is de realiteit.
Je zult nog moeten leren
dat schoonheid nauwelijks telt.
Een boom moet slechts renderen,
want dat betekent geld.
Dus plundert Moeder Aarde,
hoezeer je het ook verfoeit.
Slechts geld bepaalt de waarde
van al wat leeft en groeit.’