Na een dag zorg en vlijt
en een avondlang TV
luidt de klok: 'Het is tijd,
trek je jas aan en ga mee',
want ofschoon menigeen heel het kerkelijk bestel
op een oor na is vergeten,
plus de hemel en de hel,
wie ze zijn en hoe ze heten...
Naar de nachtmis gaan ze wel!

Naar het schijnt, heeft het koor
serieus gerepeteerd.
Bij sopraan of tenor,
nergens gaat er iets verkeerd.
Pastor Jan schudt een kort woord van welkom uit zijn mouw,
dat er tot en met mag wezen,
zeker wel, wat dacht je nou?
Lukas 2 wordt voorgelezen
door een kranige mevrouw.

Houdt de zaak sympathiek
en vooral niet al te lang,
anders blijft het publiek
niet goed wakker, ben ik bang.
Vroeger duurde de mis vanaf vier uur in de nacht
tot bij zessen in de morgen,
zonder enigerlei klacht
dan misschien in het verborgen',
onderdrukt uit alle macht.

Maar dat past bij de aard
noch de geest van deze tijd.
Wat men wel heeft bewaard,
is het feestelijk ontbijt.
Tracht de spijs en de drank en de vrede welbewust
gelijkmatig te gebruiken,
om, wanneer je niks meer lust,
hup, de kribbe in te duiken
voor een flinke portie rust.

Alsjeblieft, zeg nou niet
dat ik onbehoorlijk spot.
Ik maak echt met mijn lied
nog geen engelenhaar kapot.
Maar je ziet hoe het in onze wereld is gesteld,
hoe de waarheid wordt vertreden
om de leugen van het geld,
hoe we zingen over vrede
en geloven in geweld.