Beatricje waar ben je gebleven?
Zonder jou blijft er niets van je over,
Zonder jou is de dag zonder liefde,
En de lente ontdaan van haar toveren.
Ach, het klinkt misschien licht overdreven,
Maar geloof me, dat is het echt niet.
Beatricje wat moet ik beginnen?
Als je hart niet meer klopt met het mijne
Wordt het leven zo triestig en saai
Als een huis met gesloten gordijnen,
Als een spel waarin niets valt te winnen
Dan een wereld vol zinloos lawaai.

Beatricje, mijn dagen versleurden,
Maar opeens verscheen jij ten tonele
En werd alles de moeite weer waard.
Ik herkende jou dadelijk uit velen
En ik weet niet meer hoe het gebeurde,
Maar 'k heb jou tot mijn liefde verklaard.
Beatricje het was een verrukking
Jou vlak bij me te zien en te weten,
Dat ik nooit meer alleen hoefde te zijn.
Ik was zó de misère vergeten,
Alle dagen van grijs en mislukking.
Jij hergaf me de opgaande lijn.

Beatricje, je weet het, je weet het,
Dat mijn leven jouw leven gewijd was.
Jij bevestigde steeds ons bestaan.
Ik weet niet hoe je 't deed maar je deed het.
Telkens als ik de vaart even kwijt was
Blies jouw adem het vuur opnieuw aan.
Beatricje, ik kan je slechts vragen:
Zet je hart asjeblief voor me open,
En aanhoor mij, al zing ik niet fraai.
Zonder woorden waarop ik mag hopen
Is het leven haast niet om te dragen
In een wereld vol zinloos lawaai.