Ik ben zo verliefd 
als ik je zie staan. 
Vanuit de gouden spiegel 
kijk je mij smachtend aan. 
Ik sla een arm om me heen, 
voor een schone lei. 
Ik wil altijd bij me zijn, 
ik hou zo van mij… 

Waarom fluister ik steeds 
mijn eigen naam nog? 
Waarom hoor ik steeds 
mijn eigen stem toch? 

Als ik naar mijn foto kijk 
dan word ik zo week. 
Ik hou me stevig vast 
en laat me nooit in de steek. 
Vijf minuten zonder mij
lijkt een eeuwigheid. 
Ik wil me niet meer missen,
`k wil me nooit meer kwijt. 

Een keer was ik mijzelf ontrouw. 
Wat zag ik toen in godsnaam in jou? 
Er is er maar één waar ik echt van hou. 
Ik blijf mezelf eeuwig trouw. 

Waarom fluister ik steeds 
mijn eigen naam nog? 
Waarom ruik ik steeds 
mijn eigen stem toch?