omwille van de kleur ga ik naar buiten  
omwille van de kleuren kijk ik rond  
omwille van de liedjes ga ik fluiten  
en voel ik onder mij een vaste grond  

ik wil de dieren om hun vachten strelen  
ik wil de mensen in hun ogen zien  
ik  wil de wolken in de lucht zien spelen  
en voelen met mijn vingers alle tien  

hoe haren in de winden waaien   
hoe vrolijk een krullekop aanvoelt   
hoe spieren vlot hun vieve rondjes draaien  
en hoe ons lichaam op gebeente stoelt    

door toedoen van het leven word ik dronken  
door toedoen van veel mensen word ik blij   
ze doen het licht er afspatten in vonken  
ze stappen trouw als vrienden aan je zij

ik wil altijd het mooie blijven zoeken  
ik zie niet alles zonder meer zwart in  
er schuilt zoveel in veel verborgen hoeken  
en daarnaar mogen zoeken geeft zo’n zin  

we blijven eindeloos ontdekken  
we zien dat elke weg een splitsing heeft 
we willen steeds de baan op blijven trekken  
en voelen hoe ons lichaam jubelend leeft

door toedoen van het leven word ik dronken  
door toedoen van veel mensen word ik blij   
ze doen het licht er afspatten in vonken  
ze stappen trouw als vrienden aan je zij

ik wil altijd het mooie blijven zoeken  
ik zie niet alles zonder meer zwart in  
er schuilt zoveel in veel verborgen hoeken  
en daarnaar mogen zoeken geeft zo’n zin