Het licht verwarmt de muren
De zon die staat al laag
Hij is er nu al uren
Het is zijn dag vandaag
Zie zijn ogen draaien
Zijn leven schiet snel voorbij
Zie de zwarte kraaien
Ze vliegen in een rij

Nu gaat het echt gebeuren
Zeven mannen elk een schot
Hij ruikt weer de geuren
Van de tralies en het slot
Zijn gebarsten lippen
Prevelen zacht haar naam
Hoe hij stond te flippen
Bij de tralies voor haar raam

De blinddoek is geweigerd
Hij wil het onder ogen zien
Een paard dat opeens steigert
Een mannetje of tien
Zijn maten zijn hem niet vergeten
Hij zal weer vrij man zijn
 Maar zouden zij ook weten
Dat hij verrekt van de hartenpijn

In een nacht is hij doorgereden
Naar de plek waar zij nu ligt
Zijn polsen doorgesneden
Op zijn netvlies haar gezicht
Zie zijn ogen draaien
Zijn leven schiet snel voorbij
Zie de zwarte kraaien
Ze vliegen in een rij