Het oude stadhuis, dat aan de Amsterdammer
de macht der grote heersers heeft getoond,
werd een paleis. En dat was ook weer jammer,
want dat paleis bleef koud en onbewoond.

Het heeft een atlas in den hoge,
die liever naar beneden kwam.
Het staat met duizend lege ogen
van God verlaten op de Dam.
Niemand heeft er al die tijd
ooit een liedje aan gewijd.

Dan loop ik toch maar liever even verder,
dan loop ik door, totdat ik hem zie staan:
die oude, scheefgegroeide, goede herder
van de Jordaan.

Johnny Jordaan en Theo Thijssen
en Anne Frank beschreven hem.
Ook Louis Davids kon hem prijzen,
die toren met zijn bronzen stem.
Wie de Westertoren ziet,
neuriet onmiddellijk een lied.

Bescheiden Westertoren,
jij geeft de burger moed.
Altijd als ik jouw carillon mag horen,
is mijn dag weer goed.