Eens was ik verliefd op een prachtige meid,
die ik nooit kon krijgen.
Tenminste, dat dacht ik, want ik was er geen held.
Ik bleef, als zij in de buurt was, stilletjes zwijgen,
omdat ik dacht dat ze mij nooit zag.
Ik beleefde zo menig ellendige dag.
Maar lieve kinderen, het eind van dit lied
is er zo droevig en treurig nog niet.

Ik was smoorverliefd op die prachtige meid,
die ik dacht nooit te krijgen.
Maar toen was er een keertje een hardloopwedstrijd.
Zi was er ook. Ik deed mee aan de tweehonderd meter.
Het was voor het eerst dat ze mij toen zag,
ik beleefde er toen een geweldige dag.
Ja, lieve kinderen, het eind van dit lied
is er zo droevig en treurig nog niet.

Ik stond klaar aan de start
met een bonkend hart
en toen klonk het schot
en ik rende me rot!

Het leek wel of ik vleugels had:
man, man, man, wat ging ik hard!
ik liep ze allemaal voorbij.
Idereen juichte voor mij.
Ten ging ik veel harder, hoor!
Ik lag wel dertig meter voor!
En aan de finish danste zij,
die prachtige meid, voor mij. Voor mij!

En toen daarna, toen was het aan!
Ik heb nog lang met haar gegaan!
En zo, zo kreeg ik een mooie meid
door een hardloopwedstrijd,
door een hardloopwedstrijd!