Vlakbij station Brussel-Zuid
Zien de huizen er hopeloos uit
Zelfs 't geglazuurd keramiek in de muur
Werd zwart op den duur
Vlakbij station Brussel-Zuid
Heeft Sjefke een kroeg die nooit sluit
Één die zich nuchter drinkt met een glas bier
roept: Sjef, kom eens hier
Zing ons dat lied nog een keer
Sjefke, hoe was het ook weer?

Liefje, ik moet gaan varen
Nooit vindt een zeeman zijn rust
'k Heb in je gitzwarte haren
En aan je boezem gerust
Liefje, de lokroep der baren
Wordt door geen hartstocht geblust
Ik zal je beelt'nis bewaren
Ook aan die andere kust

Dageraad is het. Half zes
Een doorzakker slaapt bij zijn fles
Er is een vrouw die aanhoudend wat praat
Die niemand verstaat
Arbeiders net uit hun bed
Hebben schurend wat stoelen verzet:
Voor de langdurige werkweek begint
Pakt elk nog een pint
Sjef zingt vanachter de tap
Zijn lied voor die treurige hap   


Liefje, ik moet gaan varen
Nooit vindt een zeeman zijn rust
'k Heb in je gitzwarte haren
En aan je boezem gerust
Liefje, de lokroep der baren
Wordt door geen hartstocht geblust
Ik zal je beelt'nis bewaren
Ook aan die andere kust

Samen met zijn muzikant
trok Sjef met dat lied door het land
't Was in de jaren dat iedereen wist
Van Sjef den artist
Nu klinkt dat lied in zijn kroeg
Nog een enkele keer, 's morgensvroeg
Iedereen vaart in gedachten mee uit
En vergeet Brussel-Zuid

Liefje ik moet weer gaan varen
Nooit vindt een zeeman zijn rust

Sjefke... ge zingt het nie goed. Niet: ook aan die andere kust, maar: ook als een ander me kust. Ge weet het zelf niet meer, Sjefke.