Uit de tijd dat ik in dienst ben geweest,
Komt mij een leuke geschiedenis voor de geest,
Bij de kazerne stond een klein café,
Daar was het hele regiment geschrokken mee (?)
De dochter van de kastelein,
Die hele mooie Madelein,
Bracht elk soldatenhoofd op hol,
Iedere avond zat ’t cafeetje vol.

Ze bracht je met plezier,
Je borrel en je bier,
En fluisterde dan zacht,
Kom straks nog even hier.

Oh Madelein,
Je met je blonde haren,
Oh Madelein, je bent een openbaring,
Ik verga van liefde en van smart,
Kom eens aan mij,
Soldatenhart.

Oh Madelein,
Je beroofd me van verstand,
Laat mij voor eeuwig zijn,
Je commandant,
Oh Madelein,
Wil jij de mijne zijn,
Oh Madelein,
Oh Madelein,
Oh Madelein.

Als de com’ie moest uit marcheren gaan,
Kwam Madelein in de deuropening staan,
En alle hoofden gingen naar die kant,
Tot ergernis van onze eerste luitenant,
Wel honderdmaal heeft hij gezegd,
Kijk voor je, hou die koppen recht,
Maar toen hij ze niet meer houden kon,
Slingerede hij ze allemaal op de bon.

Hij deelde straffen rond,
Ze kreeg het volle pond,
Met moed der ongetroost,
Zongen ze in de provoost.

Oh Madelein,
Jij met je blonde haren,
Oh Madelein,
Je bent een openbaring,
Ik verga van liefde en van smart,
Kom eens aan mij,
Soldatenhart.

Oh Madelein,
Je beroofd me van verstand,
Laat mij voor eeuwig zijn,
Je commandant,
Oh Madelein,
Wil jij de mijne zijn,
Oh Madelein,
Oh Madelein,
Oh Madelein.

Oh Madelein,
Oh Madelein,
Oh Madelein.