Ergens in texas in het stadje el passo werd ik verliefd op maria mijn schat,
ze was aan het dansen in 't duistere kroegje, de enige kroeg die el passo bezat

diep als de nacht was haar blik als ze danste, blank als de maan was haar prachtige huid,
ik was in een keer el passo vergeten,
'k wilde alleen nog maria tot bruid

Maar op een avond kreeg ik een rivaal 'n cowboy zo woest en zo wild,
hij vloekte en danste en dronk met maria,
maria het meisje dat ik had gewild

ik stond op, en verhit door de whiskey en blind door de liefde gaf ik de cowboy een klap op z'n mond,
hij trok z'n revolver, maria die gilde, 'k schoot hem daarna viel hij dood op de grond

'n ogenblik bleeg ik geschrokken staan kijken naar 't lichaam van hem die ik net had gedood,
m'n hersens die werkte zo snel als ze konden, er was nog maar een kans die 't leven me bood

vluchten in 't duister de achterdeur uit
en kwam terecht in de stad, 'k zocht er een paard en ik sprong in 't zadel, gaf het de sporen ontvluchte het dal,
ik reed snel, en verliet zo de buurten van het stadje el passo, verliet zo de streken van nieuw mexico

was ik maar terug in het stadje el passo
waar ik om maria op 'n medemens schoot, tis heel gevaarlijk maar het kan me niet schelen liefde is sterker dan angst voor de dood

ik zadel mijn paard en ik ga er naar toe, de donkere nacht is mijn vriend, misschien dat ik morgen een schot in mijn rug krijg dat is m'n loon en dat heb ik verdiend

en tenslotte, bereik ik de heuvel en zie ik el passo, 't ligt in het donker verspreid in 't dal,
'k ben zo verliefd en ik zie er het kroegje 'k moet naar maria toe voordat ik val

maar dan bespeur ik 'n cowboy in 't donker, 't zijn er opeens wel zo'n twintig of meer, ze willen me lynchen ze schreeuwen en schieten,
vlug naar benee want ze knallen me neer

ik heb geen schijn van 'n kans en voel
plots 'n brandende pijn in m'n zij, 'k val uit het zadel maar bijt op m'n tanden want daar benee wacht maria op mij,
en m'n liefde voor haar is onblusbaar ik sleep mezelf verder, 'k gun me geen ogenblik langer meer rust

'k zie al het dak en de schoorsteen die rookt terwijl langzaam m'n levenskaars uit word geblust, 'k bons op de deur en ik zak door m'n knieén maria doet open en schrikt van het bloed,
'k sterf in haar armen terwijl ze me liefkoost nog een laatste kus en 'k verlaat haar voorgoed