Een grote taart met 40 kaarsen
op een tafel met mijn vrienden rond
ik blaas ze uit, snakkend naar adem
wou dat ik herbeginnen kon

Een grote taart met 40 kaarsen
mijn jeugd liep mij voorgoed voorbij
ik lees de namen op de kaartjes
hoe raak ik mijn ontroering kwijt

In mijn gitaar groeit er een liedje
In mijn geest broeit er een tekst
tot al het sombere is vernietigd
dat me ooit pijnlijk heeft gekwetst

Voor alle liefdes die'k ontmoette
voor de vriendschap die ik tegenkwam
buig ik het hoofd nu heel deemoedig
zing ik als't kan mijn leven lang

Een grote taart met 40 kaarsen
in mijn geheugen rolt de film
ik heb genoten elke avond
uitbundig maar soms stil

Ik brand de foto's nu tot as en
neem die ballast nooit meer mee
met leven hoe het vroeger was
koop ik de toekomst toch niet nee

Littekens op een jongenszieltje
Ik draag ze nu fier zonder pijn
begrijp niet goed wat haar bezielde
toen ze mijn lief niet meer wou zijn

Op mijn hart zit er wat eelt nu
dat zal verdwijnen met de tijd
mijn tranen zijn echt niet gespeeld nu
al heb ik geen seconde spijt
Nee ik heb geen seconde spijt

Een grote taart met 40 kaarsen
op een tafel met mijn vrienden rond
Ik blaas ze uit, snakkend naar adem
wou dat ik herbeginnen kon