Ik zie nog steeds een wit bepleisterd huisje
Naast de schuur een groene regenton
‘k Zie Brabants bont boven ’n wit fornuisje
en naast de deur ons moeke in de zon

Ik droom van Brabant, m’n heerlijk Brabant
Het land van mik en boerenbont 
Het plekje waar m’n wiegje stond
Ik droom van Brabant, m’n heerlijk Brabant
Want aan m’n Brabants land heb ik mijn hart verpand

Ik zie de Peel de heide en de vennen
Op het land het golvend gouden graan
’n woest stuk grond ’n bos bezaaid met dennen
Een oud kasteel met ’n lange oprijlaan

Ik droom van Brabant, m’n heerlijk Brabant
Het land van mik en boerenbont 
Het plekje waar m’n wiegje stond
Ik droom van Brabant, m’n heerlijk Brabant
Want aan m’n Brabants land heb ik mijn hart verpand

Ik ruik de lucht van pas gelooide huiden
En de geur van opgestapeld hooi
Ik hoor de klok van ’t kleine kerkje luiden
En ik fluister zacht:  “Wat is mijn Brabant mooi”

Ik droom van Brabant, m’n heerlijk Brabant
Het land van mik en boerenbont 
Het plekje waar m’n wiegje stond
Ik droom van Brabant, m’n heerlijk Brabant
Want aan m’n Brabants land heb ik mijn hart verpand
Want aan m’n Brabants land heb ik mijn hart verpand


(c) Trad. bew. A. vd Heijden