't Kleine moedertje stond bevend
Op het telegraafkantoor
Vriendelijk sprak de ambtenaar: Juffrouw
Aanstonds geeft Bandoeng gehoor
Trillend op haar stramme benen
Greep zij naar de microfoon
En toen hoorde zij, o wonder
Zacht de stem van haren zoon
 
Hallo, Bandoeng
Ja moeder, hier ben ik
Dag lieve jongen, zegt zij, met een snik
Hallo, hallo
Hoe gaat het ouwe vrouw
Dan zegt ze alleen
Ik verlang zo erg naar jou
 
Lieve jongen, zegt ze teder
Ik heb maanden lang gespaard
't Was me, om jou te kunnen spreken
M'n allerlaatste gulden waard
En ontroerd zegt hij dan: Moeder
Nog vier jaar, dan is het om
Oudjelief, wat zal 'k je pakken
Als ik weer in Holland kom
 
Hallo, Bandoeng
Ja moeder, hier ben ik
Dag lieve jongen, zegt zij, met een snik
Hallo, hallo
Hoe gaat het ouwe vrouw
Dan zegt ze alleen
Ik verlang zo erg naar jou
 
Jongenlief, vraagt ze, hoe gaat het
Met je kleine, bruine vrouw
Best hoor, zegt hij, en wij spreken
Elke dag hier over jou
En m'n kleuters zeggen 's avonds
Voor 't gaan slapen 'n schietgebed
Voor hun onbekende opoe
Met 'n kus op jouw portret
 
Hallo, Bandoeng
Ja moeder, hier ben ik
Dag lieve jongen, zegt zij, met een snik
Hallo, hallo
Hoe gaat het ouwe vrouw
Dan zegt ze alleen
Ik verlang zo erg naar jou
 
Wacht eens, moeder, zegt hij lachend
'k Bracht mijn jongste zoontje mee
Even later hoort ze duidelijk
Opoelief, tabe, tabe
Maar dan wordt het haar te machtig
Zachtjes fluistert ze: O Heer
Dank, dat 'k dat heb mogen horen
En dan valt ze wenend neer
 
Hallo! Bandoeng
Ja moeder, hier ben ik
Zij antwoordt niet, hij hoort alleen 'n snik
Hallo, hallo klinkt over verre zee
Zij is niet meer
En het kindje roept: tabe