Zie, Fernand is dood
Zie, hij is dood
Fernand

Zie, hoe ik erachter loop
Zie, hoe hij voor me rolt

Hij alleen op de baar
Ik, alleen en zwaar
Hij met een krans getooid
Ik, stom en berooid

Voorop maar één wit paard
D’r achter ik, alleen betraand
Zie, zelfs de wind ligt stil
Zie, mijn bloemstuk ruist

En als ik ons lief Godje was
Wist ik dat het verkeerd was zo

Zie, de regen valt, hij huilt
Zie, Fernand is dood

Zie, om de kist de stad
Zie, het ochtendgrijs
Zie, om de kist de stad
Het lijkt hier niet Parijs

Jij, jij, jij
Weet jij veel; jij slaapt
 Maar het is triest zo dood te gaan
De tijd roept je toe op reis
Maar heel de stad slaapt door

Ik, ik, ik 
Ik wil zo graag
Dat iedereen z’n bed uit komt
 Dat je een familie hebt
al was het maar voor deze keer

En als ik ons lief Godje was
Wist ik: dit deed ik fout
Ik wist: ik doe mijn best
Maar dit gaat echt te ver

Je weet: ik zoek je op
Ik zoek je op, beloof
Op dit knekelveld
Waar jij liggen moet

En ’s zomers 
Dan haal ik je uit de zon
Wij drinken de stilte toe
Op je geluk, Constance
Zij die jouw zoon nooit zag

De mens is groot en tegelijk zo dom
Ze hakken alle bomen om
Dus zal ik voor mijn eigen goed 
Wat meeslapen op je graf

En wat dan nu, God lief
Ja, nou lach je heel wat af
En wat dan nu, God lief
Nu huil ik mijn kop eraf