Vader en dochtertje woonden alleen
In een oud huisje dichtbij zee
Moeder ging jaren terug al heen
En zo leefden ze daar gedwee
Toen op een dag brak de oorlog uit
En de man moest het leger in
Het kind huilde dagen
En nachten verslagen
En schreef aan de koningin

   Haal toch mijn pappie niet weg bij ij
Laat mij hier niet zo alleen
Sedert mijn moedertje stierf, was hij
Pappie en mammie meteen
Niemand die hem vervangen kan
Die met me speelt zoals hij
Als u hem weghaalt, wat moet ik dan doen?
Haal pappie toch niet weg bij mij

Maar het hielp niets en het kind heeft berust
Hij vertrok op een kwade dag
Nooit heeft hij haar nog goenacht gekust
Want hij sneuvelde in de slag
Hij heeft gevochten zoals een held
En toen de granaat hem trof
Was ’t net of hij hoorde
Nog eenmaal haar woorden
Alleen klonk haar stem zo droef

   Haal toch mijn pappie niet weg bij ij
Laat mij hier niet zo alleen
Sedert mijn moedertje stierf, was hij
Pappie en mammie meteen
Niemand die hem vervangen kan
Die met me speelt zoals hij
Als u hem weghaalt, wat moet ik dan doen?
Haal pappie toch niet weg bij mij