Er is geen einde aan de rails,
er is geen einde aan de reis,
aan deze slopende tournee – Ja, zeg dat wel.
Er is niet veel sensationeels
aan deze eindeloze reis,
al is er altijd weer een zaal en een hotel.
En een theaterdirecteur
met een horloge in zijn hand,
die zegt: ‘Ziezo, de hoofdzaak is dat u er bent.’
Er is geen einde aan de reis,
maar alles went.

Een boerenjongen met een eg,
een zestal huizen met een kerk,
een boom, een schaap, een koe, een paard, een boot, een brug,
een rode auto op een weg,
een boerenjongen aan het werk
en kijk: hij zwaait, hij zwaait – vooruit, we zwaaien terug.
Vanavond is het weer zover,
weer een beheerder van een zaal,
die zegt: ‘De opkomst stelt tot nu toe wat teleur.’
Niks aan te doen, het hoort erbij
voor een acteur.

Van Sursum Corda in Maasbracht
naar Musis Sacrum in Maassluis
en dan naar… wanneer komt het einde eens in zicht?
Van Musis Sacrum in Maasbracht
naar… nee, nog lange niet naar huis,
naar zaal Concordia – Waar is dat? – In Maastricht.
En telkens staat er weer zo’n man,
die zegt: ‘Er is een klein probleem’,
want de verwarming in de zaal is weer eens stuk.
Het hoort erbij, niks aan te doen,
maak je niet druk.

Er komt geen einde aan de rails,
er komt geen einde aan de reis,
al is er altijd weer een zaal en een hotel.
Er is niet veel sensationeels
aan deze eindeloze reis.
We zijn er – Waar? – Een beetje actie, jongens, snel.
Aha, daar is weer zo’n meneer:
‘U bent wat aan de late kant,
maar ja, de hoofdzaak is en blijft dat u er bent.’
Maar alles went.