Ach, de mensheid is de eeuwen door gepijnigd
Dat is jammer, dat is zielig, dat is sneu
En nu is ook het milieu nog verontreinigd
Uitgezonderd dan het betere milieu
En toch, en toch, baron De Brie kwam op 'n morgen uit zijn bed
En stond opeens met vuile voeten op een vrees'lijk vuil karpet
Hij ging in bad en werd nog vuiler, wat hij eerst niet goed begreep
Maar dat kwam van het vuile water en het vuile stuk zeep
En de baron, die ging uit wand'len met zijn vuile wandelstok
In de smog, in de smog, in de smog
En alles stonk waar hij aan rook
En de baron stonk zellef ook
Zijn hemd, zijn sokken en zijn jas van Schotse tweed
Tot hij zijn vuile portemonnee,
Die kwalijk riekte, opendee
Toen zei hij: "Hee,
Mijn geld stinkt niet"

De De Brietjes gaven 's avonds een dinertje
"Moet het doorgaan, Willem?", zei de barones
"Wij zijn vuil, dat schaadt de sfeer misschien een beetje
En het doet waarschijnlijk afbreuk aan 't succes"
Maar daar verscheen de eerste gast al met een vuile smoking aan
En ze besloten dus het etentje maar door te laten gaan
Ze aten walg'lijk vuil gevogelte met vuile ananas
En dronken smerige champagne uit een goor champagneglas
En toen nog hele vieze koffie, waarna iedereen vertrok
In de smog, in de smog, in de smog
Toen werd de stank in het kasteel
De barones opeens te veel
En ze viel flauw, zoals met dames soms geschiedt
Maar de baron zei: "Desiree,
Hier, ruik eens in mijn port'monnee"
En ze zei: "Hee,
Je geld stinkt niet"

De baron bezat een negental fabrieken
En die maakten de omgeving vies en goor
Op een dag waren er twintigduizend zieken
En er kwamen ook al sterfgevallen voor
En de baron was reuze treurig maar hij had een goed idee
En hij zei tot de baronesse: "Ach, mijn lieve Desiree
Stuur naar het huis der overledenen een mooie bloementuil
Dat is een sympathieke geste, ook al zijn de bloemen vuil"
En hij ging zelf naar de begrafenis in zijn beroete rok
In de smog, in de smog, in de smog
Kijk, hieruit blijkt dat de baron
Echt alles deed wat hij maar kon
Ach, hele nachten lag hij wakker van verdriet
Maar ook al viel het dus niet mee
Soms rook hij in zijn portemonnee
En zei tevree:
"Mijn geld stinkt niet"

Ach, de mensheid was ten dode opgeschreven
Het was nergens meer te harden van de stank
"Sapristi", zei de baron toen, "wacht es even..."
En hij haalde zijn miljoenen van de bank
En al dat geld werd op een stapel in de tuin gedeponeerd
Waar vroeger zonnebloemen bloeiden, die nu waren weggeteerd
En de baron en barones hadden er elk een stoel gezet
En roken af en toe eens aan een duizendguldenbankbiljet
Zo zaten zij daar heel tevreden, alle uren van de klok
In de smog, in de smog, in de smog
Totdat zij stierven allebei
Ja, taam'lijk spoedig stierven zij
En alle leven was vergaan in dit gebied
Het stonk en stonk in beemd en veld
En middenin die vuilnisbelt
Daar lag dat geld
En dat stonk niet