Als hemelbode daal ik neer,
ik doe een boodschap voor de Heer.
Er loopt een drama uit de hand,
dus ben ik 's hemels afgezand
die om de scherven weer te plakken
plechtstatig door een wolk komt zakken.
Ik zorg alsnog, dat is bekend,
voor een onlogisch happy end.

Een buitenkansje is zo'n reis
want altijd in het paradijs
is ook vervelend op den duur,
ik wil wel eens wat avontuur.
Al valt er tegenwoordig zelden
aan den mensheid iets te melden
Soms denk ik dat God inderdaad
niet gelooft dat de mens bestaat.

Ik wou zo graag, heel even hoor,
gewoon als mens het leven door.
Hoe blijft die mensheid toch bestaan
als iedereen steeds dood moet gaan.
Ik zie het aantal niet verminderen,
ze krijgen immers steeds weer kinderen.
Maar ja, hoe doen ze dat dan wel.
Ik ben zo nieuwsgierig als de hel.