Ik zei: je bent pas zestien jaar
'k had je vader kunnen zijn
ze zei gelijk: 'was dat maar waar
want de vaderliefde houdt me maar klein'

Ik heb altijd alles zelf moeten doen
Er was nooit een mens in huis
Het ging alleen maar om de poen
en die vreselijke stilte, 's nachts voor de buis.

Het kan me nou niet schelen meer
ik ga gewoon mijn eigen weg
Al gaat-ie nog zo hard tekeer
ik doe toch nooit meer wat hij zegt
Ik wil wel eens gelukkig zijn
Ik sta al zolang in de kou
en bij jou verdwijnt de pijn
Want ik hou-wou-wou-wou-wou-wou-wou zo van jou
ik hou zo van jou, ik hou zo van jou

't Is zondagmiddag in de zon
ligt ze poedelnaakt op haar balkon
Haar ogen lachen 'hé hoe vind je me nou?'
O, ik hou-wou-wou-wou-wou-wou-wou zo van jou
ik hou zo van jou

Als ik haar omhels klampt ze zich vast
en ze fluisterd zacht: 'heb je wel opgepast?'
Er is niemand thuis maar wat ik zeggen wou
O, ik hou-wou-wou-wou-wou-wou-wou zo van jou
ik hou zo van jou, ik hou zo van jou

Ik zei je bent nu achtien
weet je nog die eerste keer
Ze zei gelijk: 'nou reken maar'
Dat vergeet ik mijn leven lang niet meer
Ik heb aldie jaren steeds aan jou gedacht
Jij was alles wat ik wou
Ik zei: 'En ik heb op jou gewacht'
Want ik hou-wou-wou-wou-wou-wou-wou zo van jou
Ik hou zo van jou, ik hou zo van jou

't is zondagmiddag, ik lig in haar bed
ze zit voor de spiegel en heeft net krullen gezet
Haar ogen lachen: 'Hé hoe vind je me nou?
Want ik hou-wou-wou-wou-wou-wou-wou zo van jou
ik hou zo van jou, ik hou zo van jou

Als ze mij omhelst klamp ik me vast
Jij bent de enige die bij me past
Het duurde wel lang maar ik weet het zeker nou
Want ik hou-wou-wou-wou-wou-wou-wou zo van jou
ik hou zo van jou, ik hou zo van jou


Tekst: Jan Ten Hoopen, Muziek Jan Ten Hoopen en J.Polvliet