Mijn dealer wist een tripje: “Jongen jij gaat uit je dak!
Kom binnen en dan flip je, klop het geld maar uit je zak
’t Is de sleutel naar de hemel, met het leukste uit de hel
En nu verder geen gezemel, voordat ik een ander bel.”

Ze stond bij een lantaarnpaal, mijn hand lag op haar leest
Als kruising tussen prinsgemaal en vrouwverslindend beest
Als kind had ik al dromen van een rode sportcoupé…
Als het aan mij lag, nam ik haar zo mee
Maar een kunstenaar die rijdt geen BMW

Toch liet ik me verleiden, want in wezen ben ik slecht
Ik reed naar Hoogerheide en terug naar Ossendrecht
Ik zoefde langs de trambaan en de hoeren van Calfven
En dacht aan al die waanzin wat ik doe en wie ik ben

Met honderd kilometer scheurde ik toen van de straat
De juffrouw van de navigator was ten einde raad
En in het stille weiland reed ik stapvoets defilé…
Als het aan mij lag, dan naam ik haar zo mee
Maar een kunstenaar die rijdt geen BMW

Geen slager vegetariër
Geen bakker eet graag pap
Geen dominee is atheïst
Geen militair is pacifist
En bovenaan de Hoe het hoort -clichés:
Een kunstenaar die rijdt geen BMW

Dus probeer ik nu te zingen zoals Boudewijn de Groot
En als ik dan een hit krijg, dan valt iedereen maar dood
Niet langer één van de poëten, maar bekend van de tv
En ik koop van de moneten mijn allereerste… lalala