De maan staat zo helder, zo hoog aan de lucht
Catootje zit in haar bed en zucht
Ze weet niet hoe ze erachter kwam
Maar ze is een prinses van Lombardische stam
De koning verwende haar veel te veel
Dus ze moest voor haar bestwil weg uit het kasteel
En zo werd Catootje diep in de nacht
Naar zeer eenvoudige mensen gebracht
Nu woont ze bij simpel schoenlappersvolk
De maan  verschuilt zich achter een wolk

-Catootje wat zullen we nu eens gaan doen
-Och arm, ik ben een prinses Jeroen
-Catootje voor mij is dat heel gewoon
Want ik ben een edele konings zoon

-En heb je nog wat van je vader gehoord?
-Door edelen werd hij lafhartig vermoord
-En wat kwam er van je moeder terecht
-Die werd onder de guillotine gelegd

-Die hoge kringen, het lijkt zo fijn
Maar het kan soms knap gevaarlijk zijn

De wind loeit om het oude kasteel
Maar de sterke torens blijven wel heel
De wind glijd over een wenteltrap
En sluit een luik met een harde klap   
  
De wind gaat weg en komt ook weer terug
En rukt en trekt aan de ophaalbrug
Maar hoog in de hoge Ridderzaal
Gedraagt de elite zich heel normaal

Daar zit de koning bij fonk’lende wijn
In zijn koningsmantel van hermelijn
Daar zit de koningin bij de haard
Met parelmoer in haar paardenstaart

De minnestreel zijn lied begint
Over het verloren koningskind
“Vorstin, waarom weent gij zo?
Is het vanwege de nobele Cato?”

En ook de schildknaap is ontdaan
En de trotse koning voelt ook al een traan
En de kok en de meid roepen “Ach en wee”
En de stormwind buiten, de stormwind huilt mee

-Mensen, die ons hebben opgevoed
Begrijpen het hooggeplaatste niet goed
-Koninklijk bloed, ja net wat je zegt
Worden door die mensen aan banden gelegd

-Ik ben bang dat ik zelf al eenvoudiger werd
-Zou jij kunnen slapen hoog op een erwt
-Zo’n erwt die onder matrassen ligt?
‘k Werd bont en blauw en geen oog deed ik dicht

-Jouw echte ouders waar wonen die?
-In het kasteel van Komme-Sa-Komme-Si
-Is het nog voorbij de benzinepomp?
-Nog voorbij de herberg ‘De Zilveren Klomp’

-Ze vinden het best wel grappig misschien
Om hun Catootje terug te zien
-Maar het zou de koning niet aan kunnen staan
Dat Jan en Jans me zomaar lieten gaan 

-Dan slaat de koning misschien voor straf
Hun zeer eenvoudige koppen eraf
-Als jij een goed woordje voor ze wil doen
Geef ik de koning wel even een zoen

Al zeven mijlen zijn ze gegaan
Daarginds moet het oude kasteel toch staan
Zie ik tinnen al blikkeren ginds in de zon
En een edele vrouwe, daar op het balkon

Haalt daar in tranen de koningin
Jeroen en Catootje der poorte in

“Catootje, ben je eindelijk terecht?
Hoe zie je d’r eruit?”, “Beslist niet slecht”

“Dus heeft er die schoenlappersgezel 
Je goed behandeld”, “Dat gaat nog wel”
In de ridderzaal in groot haar de koning fijn
In zijn koningsmantel van hermelijn

De schildknaap knielt er zo blij van zin
voor de dochter met bril van de koningin
De minnestreel zingt zo fortissimo 
Over de weerkeer der nobele Cato

“Catootje is terug! Ach, heremetijd”
 Zo zuchten de kok en de zeer dikke meid
En Catootje stelt iedereen voor aan Jeroen
Haar edele verloofde met poep aan zijn schoen

De koning verkondigt met plechtige stem
Dat Cato zal regeren samen met hem
Nu hoeft ze geen spruitjes meer
Geen boerenkool 
Ze krijgt kaviaar en hoeft nooit meer naar school

En dit is het mooiste de koning beloofd
Dat hij Jan en Jans niet meteen onthoofdt
Nu zit Catootje met haar gouden kroon
In Lombardije op de troon

Met Jan en Jeroen, met Karlijn en Jans  
Praat ze natuurlijk voornamelijk Frans
Ze zegt “pardon”en “parlez vous”
“Ik blijf nog lang op, wan ik ben niet moe”