IN HET DAL BIJ DIE OUDE BOOM STAAT NOG HET HUISJE
VAN MIJN OUDERS ALS EEN STILLE DROOM
IN M’N JEUGD HEB IK DAAR GEWOOND, IK ZAL NU WETEN
DAT ’N FOUT NOOIT WORDT BELOOND.
 
ZE ZIJN DOOD DIE VOOR ME ZORGDEN AL DIE JAREN
DIE ‘K BIJ HEN HEB DOORGEBRACHT.
ZE ZIJN DOOD ‘K LIET NIETS MEER VAN ME HOREN
'K BEN ZE VERLOREN, ’T IS ALTIJD NACHT
’T IS TE LAAT OM HEN NOG TE ZEGGEN NU IK HIER BEN
DAT HET MIJ ZO SPIJT
ZE ZIJN DOOD, DIE EENS OP ME WACHTTEN DAGEN EN NACHTEN
VOOR ALTIJD

IN DE TUIN BIJ DIE OUDE BOOM LIGGEN NOG DE BLOEMEN
NU VERWELKT NET ALS MIJN STILLE DROOM
‘K STA ALLEEN VOOR HET KLEINE HUIS
TOCH VOEL IK MIJ NA JAREN, IK BEN EINDELIJK WEER THUIS

ZE ZIJN DOOD DIE VOOR ME ZORGDEN AL DIE JAREN
DIE ‘K BIJ HEN HEB DOORGEBRACHT.
ZE ZIJN DOOD ‘K LIET NIETS MEER VAN ME HOREN
‘K BEN ZE VERLOREN, ’T IS ALTIJD NACHT
’T IS TE LAAT OM HEN NOG TE ZEGGEN NU IK HIER BEN
DAT HET MIJ ZO SPIJT
ZE ZIJN DOOD, DIE EENS OP ME WACHTTEN DAGEN EN NACHTEN
VOOR ALTIJD