(Gloria, Gloria)

Zij was nog geen achttien jaar
Zwarte ogen, goudblond haar
Toch was zij al oud
Toen ik haar daar vond, Stil en koud
Rillend als een espenblad
Vroeg ze mij of ik wat had
Verslaafd keek zij mij aan
Ik ben meteen met haar naar huis gegaan
’t leven bracht haar ongeluk
door die wereld ging ze stuk
wat was ze mooi en rein
wat was ze jong en klein

Gloria, Gloria
Het leven kon toch mooier zijn
Gloria, Gloria
Je bent zo mooi en klein

Dromen zonder werkelijkheid
Verslaving bracht haar enkel spijt
Zij was nog maar een kind
Haar leven eindigt terwijl het pas begint
Toen zij in m’n armen lag
Verslaafd en ziek en zonder lach
Op haar jong gezicht
Deed ik daar voorgoed haar ogen dicht

Gloria, Gloria
Het leven kon toch mooier zijn
Gloria, Gloria
Je bent zo mooi en klein

’t leven bracht haar ongeluk
door die wereld ging ze stuk
wat was ze mooi en rein
wat was ze jong en klein

Gloria, Gloria
Het leven kon toch mooier zijn
Gloria, Gloria
Je bent zo mooi en klein

Gloria, Gloria
Gloria, Gloria