Ze heeft een huis met zeven kamers
Een tuin waar alles welig bloeit 
En in haar zwembad trekt ze baantjes
Terwijl de tuinman rozen snoeit 
Ze heeft een boot, twee mooie auto’s 
En vrienden bij de vleet 
Maar toch ontbreekt er iemand
Waar niemand iets van weet 

Alles zou ze willen ruilen 
Voor een flatje in de stad 
Als ze hem, haar grote liefde
Maar voor altijd bij zich had
Alles zou ze willen ruilen
Voor de liefde van de man 
Die ze nooit heeft kunnen krijgen
En die ze nooit vergeten kan

Ze leeft, zo lijkt het 
Zonder zorgen
Kan doen en laten wat ze wil
Ze komt en gaat zoals het uitkomt
Net als de duiven op hun til 
Maar schijn bedriegt, haar luxe leven 
Verbergt z’n stil verdriet
Een hopeloos verlangen
Waar niemand iets van ziet
Zomers droomt ze bij haar vijver
Bij ’t geruis van de fontein
Hoe gelukkig ze zou worden
Als ze maar bij hem kon zijn

Alles zou ze willen ruilen 
Voor een flatje in de stad 
Als ze hem, haar grote liefde
Maar voor altijd bij zich had
Alles zou ze willen ruilen
Voor de liefde van de man 
Die ze nooit heeft kunnen krijgen
En die ze nooit vergeten kan
Die ze nooit heeft kunnen krijgen
En die ze nooit vergeten kan