‘k was ongelukkig getrouwd, al wel een jaar of tien,
want liefde mokt blind en ik had dus ni gezien.
da Onder da schoon gezichtje een echte serpent schuilging.
Dus ik hield het veur bekeken en zei tegen da knap ding.
’k zee: a’k help verhuizen, trekte gij er dan ni uit?
Den otto meugde houwen, da intresseert me just gien fluit!

'k zen d’r vanaf van die achterlijke trut,
Mor die stoemme geit hee mij iemol leeggeschud.
Mor ni getreurd, ik heb mijn vrijheid terug
en al die farme wijven gon veur mij oep hunne rug

Gedurende al die jaren hedde gij a goe laten gaan,
Ondanks m’n klein preeke hadde gij een weelderig bestaan.
Elke week nor den tennis, elk jaar een chique reis,
En gingde kleren kopen keekte zeker ni nor de prijs.
Ons zuur verdiende centjes, alles joegde d’r deur,
Mor na godde verand’ring zien zeekik tegen den bankdirecteur.

'k zen d’r vanaf van die achterlijke trut,
Mor die stoemme geit hee mij iemol leeggeschud.
Mor daaroem ni getreurd, ik bekijk da positief.
en elke week dan heb kik wel een nief!

Nog gien drij weken later had z’al nen andere vent,
En da moet toch wel lukken, ‘k hebbem vruger goe gekend.
Mor ok dach ge meugt z’hemme en veel succes dermee,
En na na vele jaren zattem in mijn stamcafe.
Ik zeg hie se da se, hoe gogget met mijn geliefde ex,
Hij zee: ik zen gon lopen, wa is da mens een heks!

'k zen d’r vanaf van die achterlijke trut,
Mor die  stoemme geit hee mij iemol leeggeschud.
Mor daaroem ni getreurd, ik kom er bovenoep
ge hoort mij ni klagen als kik wer een mokke poep
'k zen d'r vanaf



(c) Hopeloos