Vruuger gingkik altijd nor d’Ardennen oep congé,   
Mor al da Frans gebrabbel, da zat mij echt ni mee.
Dus nu gon’k nor Blankenbaarege, ja d’r zen’k gerust,
Eigelijk is da Antwaarpe, mor dan on de kust!

          -Want Dallas, de camping waarda’k staan,
           Ik zal d’r blijven gaan,    
           Ik kan er ni on weerstaan.
           Ja, Dallas, ik gon er oep verlof,
           ’t is mijnen twieden hof,        
           ik wil mor zeggen: Dallas keitof!

Al die verre reizen, ik denk er ’t mijne van,
Ik zit’kik vele liever in mijne caravan.
Met amol oep nen hoop, gezellig bij mekaar,
Het regent er bekan alle dagen van het jaar!


          -Want Dallas, de camping waarda’k staan,
           Ik zal d’r blijven gaan,    
           Ik kan er ni on weerstaan.
           Ja, Dallas, ik gon er oep verlof,
           ’t is mijnen twieden hof,        
           ik wil mor zeggen: Dallas keitof!


Die nationaliteiten, da’s toch echt cultuur,
Hoewel van al die Ollanders, krijgkik toch het zuur.
Mor eigenlijk is da niks, nu is er pas iet loos,
Nu spelt er daar e groepke, en da’s ‘hopeloos’!

          -Want Dallas, de camping waarda’k staan,
           Ik zal d’r blijven gaan,    
           Ik kan er ni on weerstaan.
           Ja, Dallas, ik gon er oep verlof,
           ’t is mijnen twieden hof,        
           ik wil mor zeggen: Dallas keitof!