‘k Weet nie woar da’k moe begunn. Miskien est de waarheid nie
Pak et mee of laat et waaien, ‘k waor der zelve wok nie bie
Wanneer of woar dat em was geboren. ‘k ken zin naam en toenaam nie
‘k kan geen bronne bie vermelden. Maar ‘k vertellet want ‘t es wok verteld an mie
’t was een vriendje van nie vele.  Miskien was’t wel ne klucht van God
Z’n odders an der al 9, em kreegt den overschot
Ie was nie rap in rekenen en lezen viel em zwoar
Skrivven kost ie nie mee reks. En klappen deed ie wok een beetje raor
Mor bie ieder loperkoerse liept ie jem als eersten binn
’t Was echt moeilik veur daor in ’t dorp nen concurrent te vindn
’t Was me verslunste blommen ip ’t schavotje ip ‘t kerkeplin
Mor em stond in gedachten al… ip de Spelen in Berlin

Ie trainde ip de trappen van de torre van de kerke
Ie liept de benen van zen lif, z’n broere vroeg: “moe je gie nie werken?”
Z’n moeder zei: “Mo vintje toch, zie daje nie forceert! 
Komt beter in de kerke, zie daje God den Heere eert!”
“Och jongne!”, zei z’n vader, “G’et geen recht van te bestaon!
Kom ma mee naar de fabrieke, en ge gao wel weten wuk gedoan!
En zij je ton klaar mee werken en e je d’er ton nog goesting in,
Ton kun je van mie nog altid wel ne keer … gaon spelen in Berlin!”

“Mor vaoder, lustert efkes, ge verstao mie heel verkeerd,
Ik ben mie ip aant warmen voor et land mie selecteert.”
En ie wierd ook ipgeroepen, maar et was nie voor de sport
Z’n land da had em nodig want ze kwamen volk te kort
Dus ie ging em aan gaan melden, in den dichtstbijzijnde post
Den officier die vroeg em: “Wa doeje gie vo de kost?”
“Ik ben ne skigt achter min uren, ik ben een hoaze van beroep!”
Ze zeiden; “Vint da komt goed ut, ton zieje den rapsten van den troep!”
Van den oorlog wist ie niets want ie was echt nie vree slim
Maar ip kaarte lag het front toch wel ip weg … naar de Spelen in Berlin!

Vo 30 meter winste gingen d’er 13 000 aan
Vo 13 dagen later were die meters af te staan
Maar em, em a geluk, da zei de kappelan
Ne kogel in uw been, voor u is den oorlog al gedaan.
Ze pakten zin bazatse, ze zetten em ip den trein
Wie wet kunje nog gan kiken… naar de Spelen in Berlin!

Ie mankte door z’n dagen, et was z’n laatste joar
Ie was nie goe in kreupel zin, et leven viel em zwaor
Onder verslunste blommen, vlak bie ’t kerkeplin
Daor ligt ie nu te rusten en ip zin grafsteen staan de zinnen:
“Meedoen es belangrik, ma niet a je nooit kun winnen!”
En zen z’uteindelijk afgelast… die Spelen in Berlin!