Speel nog eenmaal voor mij, zwarte zigeuner
Dat oude poesta lied
Bij jouw zingende viool, zwarte zigeuner
Vergeet ik mijn verdriet

……….

Laat ze met rust, laat hen toch wonen in die wagen
De maatschappij heeft hen toch nooit geaccepteerd
Je hoort die mensen op zo’n kamp toch ook nooit klagen
Ze zijn gehard, dat heeft het leven hen geleerd
Waarom moet een ander altijd over hen beslissen
Waarheen ze gaan en met hun wagens mogen staan
Het zijn tenslotte toch gewone stervelingen
Blijf uit hun buurt, dat heb je toch altijd gedaan

……….

In de wagen waar ik woon
Is het leven als een droom voor mij
In de wagen waar ik woon
Is alleen maar plaats voor jou en mij
De mensen zien ons vaak niet staan
Gaan dan met hun neus omhoog voorbij
Wij trekken ons daar niets van aan
Want ik heb jou en jij hebt mij 

……….

In m’n woning op vier wielen
Trek ik heel de wereld rond
Ik voel me hier geboren
Eens waar mijn wiegje stond
Ik hou van in vrijheid te leven
Ik hou van een brok romantiek
Ik hou van de liefde en van mijn viool
En van zigeuner muziek

……….

Oh, zwarte zigeuner
Kom speel mij iets voor
Toe speel mij het lied dat ik het liefste hoor
Oh, zwarte zigeuner
Speel net als die keer
Dan komt in mijn fantasie mijn liefste weer
Dan komt in mijn fantasie mijn liefste weer