Vaarwel, mijn lieve beer, ik ben volwassen
en in mijn leven zal een beer niet passen.
Jij was mijn beste vrind,
ik was nog maar een kind,
maar nu word ik een vrouw, een vrouw van klasse.

Mijn lieve beer, ik hield van jou,
maar nu word ik een chique vrouw.
Ik krijg een huis, daar woon ik in
met mijn man en mijn gezin.
Ik lees de krant en draag make-up,
dan ga ik naar de damesclub.
Daar speel ik bridge en drink ik thee
met Eugénie en Desireé.
Ik heb een auto en een hond
en mijn vier kindjes zijn gezond.
Ik ben een mevrouw met een meneer.
Kind, wat wil je dan nog meer?
Ik wil mijn beer...

Ach beer, wat kan mijn huisgezin mij schelen:
zonder jou zou ik me maar vervelen.
Al vinden ze me raar,
dan hebben we elkaar.
Ik wil mijn hele leven met je delen.

Mijn beer gaat mee naar elk diner
of huisconcert bij Desireé.
Dan zit je altijd op mijn knie
en leer je bridge van Eugénie.
Naar galerie of trouwerij:
alleen met beertje aan mijn zij.
We gaan op hockey en ballet.
Je slaapt gewoon bij mij in bed
en in dat bed ligt ook mijn man.
En als hij vindt dat dit niet kan,
dan zeg ik: 'Charles, 'k wil jou niet meer.'
Ik kies voor jou, mijn lieve beer.