De slangenmens kan me gestolen
in een circus of revue.
Ik denk bij al zijn capriolen
alleen maar: ‘Waarom moet dat nu?’

Ik hoor het publiek applaudisseren,
de slangenmens zit in de war.
Van mij mag hij zich hergroeperen,
ik vind het stuitend en bizar.

Zijn benen komen uit zijn schouder
en zijn hoofd groeit uit zijn kruis.
Dan krijg ik het steeds benauwder
en ik wil het liefst naar huis.

Zijn dijen hebben ellebogen,
aan zijn enkel zit een hand.
Maar waar zit zijn denkvermogen,
waar zit in godsnaam zijn verstand?

Hij neemt zijn hielen in zijn mond,
maar wat heeft dat nou voor zin?
Zijn hersens zitten in zijn kont
en daar zit ook een kronkel in.

Jezelf in een knoop te leggen
dat heeft nooit enig nut gehad,
want alle grote denkers zeggen:
‘Het leven is al moeilijk zat.’