Ik zit als vogelwachter
een heel seizoen op Griend,
geplaagd door storm en regen,
terwijl het slecht verdient.
Maar er staat wat tegenover:
stilte, eenzaamheid -
in ons land onbetaalbaar.
Ik geniet de hele tijd

van al die prachtige plevieren,
zo’n fantastische kanoet,
duizend rosse grutto’s, groenpootruiters.
Ach man, dat doet een mens toch goed?

In het najaar vang ik vogels
voor de wetenschap.
Ik doe ze dan een ring om -
voorzichtig, niet te krap.
Maar als ik ’s avonds binnen
op mijn laptop tik,
eet ik met lange tanden
kip met appelmoes uit blik.

O, al die heerlijke plevieren -
klein maar fijn en zo gezond,
duizend rosse grutto’s, groenpootruiters:
het water loopt me in de mond.

Op zoveel duizend vogels
mist men een, twee grutto’s niet,
zolang iemand van Vogel-
bescherming het niet ziet.
Ja, ik bak hem straks in boter
en bij de eerste hap
geniet ik met volle teugen
van de wetenschap.

O, al die prachtige plevieren,
zo’n fantastische kanoet,
duizend rosse grutto’s, groenpootruiters.
Ach man, dat doet een mens toch goed?