Je zit een tekening te maken:
landschap vol met knalgeel koren.
En bij de weggetjes en daken
komt een zwart kerkje met een toren.
Het is of het daar niet zonder kon:
een kerkje aan de horizon.

Je gaat door het Hollands landschap rijden,
waar vader je de weg wil leren.
Je ziet de kerken aan weerszijden
en kunt je daaraan oriënteren.
Als er tenminste weer geen flat
tegen het uitzicht is gezet.

Vaak staan er twee in onze dorpen:
de kleinste kerk is oud en prachtig,
de grootste is door een gek ontworpen
en is voltooid rond achttientachtig.
Die staat daar op een somber plein
als een decor voor Frankenstein.

Waren wij heidenen gebleven,
gewoon Tubanten en Bataven,
we zouden makkelijker leven
zonder elkander te beschaven.
Maar het landschap was dan wel wat kaal
zonder die kerken allemaal.
In silhouet na silhouet
slechts hier en daar een hunebed.