Haar kinderen, die ze rond zich had
Wonen in een andere stad
Haar man moet heel hard werken
Zo nu en dan, heus niet altijd
Voelt ze een grote treurigheid
Maar laat niemand het merken

Ze is verdikkeme geen slaaf van haar gevoel
Waar is Top Naeff? Waar zijn de Schoolidyllen?
En met dat boek zet zij zich neer
En ziet diezelfde wereld weer
Door één van haar twee brillen

Steeds hoofdstuk tien
Ze weet heel goed dat daar een meisje sterven moet
En die was nog wel jarig
Ze leest en leest. Haar bril beslaat 
 Terwijl ze langs de regels gaat
Ze schudt haar hoofd meewarig

En na een stille, dikke traan
Kan ze haar leven best weer aan