Ik was altijd lelijk, te dun en te bleek.
Geen mens die me nafloot, geen jongen die keek.
Maar in de kliniek word ik gerenoveerd,
straks word ik door rijen aanbidders begeerd.

Hier mag het iets minder en daar iets erbij.
Een schoonheid moet lijden, dus snij maar in mij.
Ik wil lange benen en een andere kin.
O moeder, wat spannend, zet het mes er maar in.

Ik wil de lippen van Madonna,
de ogen van Bardot,
de lach van Mona Lisa -
die krijg je niet cadeau -
de bilpartij van Katja,
de heupen van Monroe,
borsten van Vanessa -
niet zo, niet zo, maar zó.

En als het verkeerd gaat, kan je niet terug:
één bil op je voorhoofd, je neus op je rug.
Het kost al mijn centen, ik ga nog failliet.
Mijn eigen moeder herkent me straks niet.

Ik wil de lippen van Madonna,
de ogen van Bardot,
de lach van Mona Lisa -
die krijg je niet cadeau -
de bilpartij van Katja,
de dijen van Monroe,
borsten van Vanessa -
niet zo, niet zo, maar zó.

Zo blijf ik een jong ding met grote borsten en blond haar
en weet je wat het leukste is? Ik ben al tachtig jaar!