Er zijn maar weinig poppenspelers meer,
er zijn er nog maar weinig in de weer
in parken of op markten of een plein.
Het is armoe voor Jan Klaassen en Katrijn.

Zo’n poppenkast met kinderen eromheen,
je zag ze schrikken als de dood verscheen.
Maar het was de goede Dood van Pierlala,
hij zat alleen de huisbaas achterna.

De poppen hangen werkloos aan de wand,
ze trekken niet meer door het hele land.
Ze hebben nog de vraag op hun gezicht:
‘Blijft onze Poesje Nellekelder dicht?’

‘Blijft onze Poesje Nellekelder dicht?
Wij wilden wel gaan lopen door Maastricht,
maar van dat lange hangen zijn wij stijf
en geen van ons heeft benen aan zijn lijf.

De kinderen leven niet meer met ons mee,
de kinderen zitten steeds voor de tv.
Ach, Pieke Dassen, haal ons nog een keer.
Er zijn zo weinig poppenspelers meer.’

Er zijn maar weinig poppenspelers meer,
er zijn er nog maar weinig in de weer.
Geen poppenkast is in de stad te zien.
Het is armoe voor Pierrot en Columbien.