Heb ik de pest in, loop ik te balen,
die kerk laat mij niet in de steek.
Je zag mij niet zo gauw verdwalen,
doordat die toren mij bekeek.
Ook al ben je heel ver heen,
je bent toch nooit alleen.

Zolang je de klokken nog kan horen
van die oude Westertoren.
Nee, je voelt je nooit verloren
in de buurt van de Westertoren.

En ’s nachts slapen meest de dieren,
maar ik vat de slaap maar niet.
Dus ik langs de straten slieren,
vol ellende, vol verdriet.
En dan hoor je om het uur
wat je troost geeft op den duur.

’s Nachts en bij het ochtendgloren
de klokken van de Westertoren.
Nee, je voelt je nooit verloren
in de buurt van de Westertoren.