wat ik mis
is die ene scheur 
in het behang
waarachter ik kabouters vermoede

wat ik mis 
is die krakende tree
boven de wc
die ik ’s avonds laat 
zorgvuldig oversloeg

wat ik mis is die foto van brigitte bardot
bardot op de schoorsteen
met die grote
onbereikbare jongens

wat ik mis is de vliering
met het stoffige portret van de oude koningin
met een barst door haar gelaat
een koninklijke stroom
een oranje rivier
die ontstond in haar kruin
en verdween met een sierlijke meander
in haar boezem

wat ik mis
is dat gevoel 
in mijn buik 
als ik op school in de touwen klom
het snelste omlaag
omdat zo’n pijn aan mijn handen deed
maar zo fijn was voor dat naamloze ding

wat ik mis 
is dat vriendje
die zo sterk was en groot
dat ik trosts was
als ik een klap van hem kreeg

wat ik mis 
is zonder het te weten
kind zijn