In deze lange gangen
waar de verwarde geesten wonen
zonder enig perspectief,

daar ben ik sinds vier weken,
leef ik sinds ik niet meer weet,
wat en hoe en wie,

daar lig ik in die kamer
eindeloos te mijmeren,
half te suffen en te slapen,

dan spring ik op
omdat ik weet…
en dan ineens weer
niet.

Stil de tijd,
stil de tijd,
stil, stil, stil de tijd.

In deze lange gangen
waar de verwarde geesten wonen
zonder enig perspectief,

daar ben ik sinds vier weken,
sinds ik niet meer weet
wat me vreemd is,
wat me lief,

daar zit ik in die tuin
oeverloos te praten
met de stemmen in mijn kop,

dan sta ik op
omdat ik weet…
en dan ineens weer
niet.

Stil de tijd,
stil de tijd,
stil…