Jij zal toch nooit of nooit beseffen
wat ik doen zou
om weer je lach te zien.
En jij zal nooit echt weten
waar ik wel naar toe wou
om je elke dag te zien.

Ik ga naar waar mijn muizenissen
me maar voeren.
Ik zou een woord dat niet bestaat
voor jou ontvoeren
om in dit bijna trieste liedje
te bevroeden
hoeveel ik van je hou.

En je weet zeker niet
dat heel mijn lange leven
ik eeuwen
eenzaam bleef,
na al die jaren bij jou
die mij dagen leken
ik op een wolkje dreef.

En als de dingen die bestaan
ons niet verdragen,
heb ik mijn dromen nog
die ons wel verder dragen

en al die kleine waanzin
die ik voor je spaarde
om dicht bij jou te zijn.

Je weet niet zeker
hoe ik van jou hou
maar ik heb zelf geen flauw idee
hoe ik zonder jou zou.
En elke dag weer
hou ik steeds meer en meer
hou ik steeds meer en meer
en meer en meer van jou.

En je raadt nooit of nooit
hoe diep ik in mijn hart tast
om meer bij jou te zijn.
Want als je bij me bent,
als je maar naar me lacht,
verdwijnt m'n kleinste pijn.

Maar mocht het nodig zijn,
ik haal je uit de diepste
de diepste kraters van mijn hart,
mijn lijf, mijn liefde,
Dat je me één keer, één keer vasthoudt
heb ik liever
dan heel de wereld bij elkaar.

Je weet niet zeker
hoe ik van jou hou
maar ik heb zelf geen flauw idee
hoe ik zonder jou zou.
En elke dag weer
hou ik steeds meer en meer
hou ik steeds meer en meer
en meer en meer van jou.

Jij zal toch nooit of nooit beseffen
wat ik doen zou.