Johan Kwak, Alfeds vader, werd op een prachtige dag een beetje verliefd, wat zeg ik een beetje verliefd, ongelofelijk helemaal verliefd, op Anna van de Polder. Zijn hartje klopte in zijn keel en hij zong zo mooi,  zoals alleen verliefde eendjes kunnen zingen

Nog nooit in heel mijn leven
Zag ik zo’n lieve eend, eentje zoals jij
Zo’n mooi eendje zoals jij
Je snavel is de liefste
Je vleugels zijn de zachtste 
Je krulstaart is de wipste van de plas
Werkelijk de allerliefste- wipste van de plas

Als ik je zie zwemmen, kopje onder duiken
En je komt weer boven water, dan weet ik zeker boven alles
Dat ik niets liever zou willen dan voor jou
Een nestje bouwen, met je trouwen, samen eitjes maken
Dan voor altijd, immer, ooit, samen waggelen en kwaken.