Niet eens zo lang geleden
Leefde er een koning
Een koning in een groot kasteel
Die koning had twee vrouwen
En 21 kinderen
Dat is voor koningen 
Niet eens zo veel

De koning hield van hinkelen
En winkelen in de stad
Niet om iets te kopen
Omdat de koning al van alles had

De koning hield van slagroom en chocoladehagelslag
Van pindakaas en mayonaise met patat

Maar bovenal hield hij van zingen
Van do-re-mi-fa-sol-la-ti-do
Muziek verkoos hij boven de dingen
Mozart, Schubert, Bach en Berlioz
Hij zei met liedjes kun je zeggen
Wat in geen alfabet mooi klinkt
De waarheid is toch beter te verdragen
Als je zingt 

Niet eens zo lang geleden
Leefde er een koning
Een koning in een groot kasteel
De koning had een kroon
Met zeven kiezelstenen
Dat is voor koningen
Bijzonder ongewoon

Die koning had een hekel
Aan duur en deftig doen
Bescheidenheid en eenvoud
Vond hij een kwestie van fatsoen 
De koning had de pee
Aan omhoog gevallen types 
Dan vluchtte hij zichzelf in
En trok zich terug op de wc

En begon hij uit volle borst te zingen
Van do-re-mi-fa-sol-la-la--ti-do
Muziek verkoos hij boven de dingen
Rossini, Verdi, Mendelssohn, Machault
Hij vond met liedjes kun je zeggen
Wat met woorden knullig klinkt
Het leven is veel beter te genieten als je zingt

Het was geloof ik op een donderdag dat de koning iets op de Zoet-Waterlandse televisie zag in het journaal. Hij werd ineens opvallend bleek. “Mijn goeie God, ik geloof mijn ogen niet” en de koning huilde grote koninklijke tranen,  koninklijke tranen van verdriet.

En daarna kon de koning niet meer zingen
Van do-re-mi-fa-sol-la-la--ti-do
Muziek verkoos hij boven de dingen
Hij zong geen noot meer en zei alleen nog: o
Met liedjes kun je zeggen wat met letters wonderlijk klinkt
Maar voor wat de koning zag, zijn er geen woorden
Zelfs niet als je ze zingt