Je wou misschien wel
Edith zijn,
Edith Piaf
of Vera Lynn
maar werd toch maar 
mijn zorgelijke
grapjesmama.

Je wou misschien wel
Doris zijn,
Doris Day
of de vrouw van Piggelmee,
die woonde in een Keulse Pot,
niet ver van de zee.

Een leven lang
gestoft, gepoetst, 
gekookt en thee gezet.

Een leven lang
verteld, gedacht
aan oorlog en verzet.

Moffenhoeren,
Onderduikers,
voedselbonnen,
concentratiekampen,
de vlammen en het puin.

Hongerwinter,
bevrijdingsfeest,
vijfde mei, marsmuziek
papa doodziek.
 
En dat mijn grapjesmama zei:
‘Waarom mijn man?
Laat míj creperen,
maar niet mijn Jan.’

Je wou misschien
naar school geweest zijn,
de MULO of de ULO,
verpleegster in een sanatorium
of vliegen in een UFO.

Je wou misschien wel
gouvernante zijn
bij Hare Majesteit, de koningin.
Maar werd toch maar 
mijn hoffelijke
grapjesmama.

Je deed toen 
de seringen bloeiden,
net alsof je sliep.

Terwijl een zuster
even snel
een luier haalde.

Iemand deed een raampje open.
Uit je mond vloog in een zucht,
een vogel, leek het wel.

En in de verte gaf een trein een gil.
Jouw vogel vloog de wolken in
en in de Hema werd het stil.