Ik werd groter en groter,
ik droeg al een broek.
Ik ging eerst tot het hekje
en al gauw tot de hoek.
Ik reed mee met de melkboer
in een stralende zon
en de straat leek een landschap
nu het voorjaar begon.
In onze straat.

Wie slecht onthoudt of moeilijk leert
en gaat het rekenen steeds verkeerd
dan ben je nog niet dom
en als je niet zo goed meer weet 
hoe de hoofdstad van Andorra heet,
is dat dan dom?

Maar opeens, in het donker,
werd de wereld weer klein
en de struik op de hoek
zou een heks kunnen zijn.
De lantaarn bij 't raam
gaf je 's nachts te verstaan
dat je echt nog niet blind was
of dood was gegaan.
In onze straat.

Wie een fout maakt in een moeilijk woord,
wie bij een toets belabberd scoort,
wie denkt dat Willem werd vermoord
niet in Delft maar in Amersfoort,
is hij dan dom?

Ik heb in andere straten
en steden verkeerd.
Ik heb veel ondervonden
en best wat geleerd.
Ben al ver op mijn weg
van de wieg naar de kist
en wat ik bijleer, lijkt steeds meer
op wat ik al wist.
In onze straat.